آقای ریشدآر

حق به گمان این حقیر این 2 گرم و شاید هم کم و شاید هم بیش را اگر انسان نگه دارد، اکثر راه را رفته است. منطقیون در تعریف حدی انسان گفته‌اند که حیوان ناطق و عرض شود که انسانیت محقق نشود الا آن گاه که ناطقیت محقق شود و ناطقیت محقق نشود مگر پس از سکوت طولانی تا آن سکوت سبب شود که بذر نطق انسان شکوفا شود. یادم نیست که از که بود که شنیدم که فرمودند که من سالیان دراز سکوت کردم تا توانستم این مطالب عالیه را بگویم.

شیخ خلیل شقیر (مفتی بعلبک و بقاع) در ملاقاتی با (شهید) سید (محمد باقر) صدر گفت: دچار خستگی می‌شوم پس (به همین دلیل) مطالعه، خواندن و نوشتن را رها می‌کنم بلکه شاید هر کاری را رها کنم. برای (رهایی از) این حالت چه کنم؟ شهید صدر در پاسخ گفت: کسی که دسیسه‌ها، توطئه‌ها، شیطنت‌ها، بدگویی‌ها و وارونه نمایی‌ها که بر (ضد) مبادی اسلام انجام می‌شود را می‌بیند، چگونه نشستن و رها کردن مطالعه و کار جدی و بی وقفه، برایش گوارا می‌باشد؟» محمد باقر الصدر؛ السیرة و المسیرة فی

خداوند همه رفتگان شما را بیامرزد. امروز سالگرد قمری وفات پدر بزرگ بنده بود. سر صبح برای مادر از آن شب تعریف می‌کردم که شخصی آن شب قریب به این مضمون می‌گفت که: «کاش حاج آقا رو با هر چیزی شده تا شب 13 رجب نگه دارن و بعد .» شعر: امروز که پشت درم، خب دستگیری کن/فردا که اعلامیه ترحیم دیوارم! هیچ آقا هیچ!